'Maryia bouwt gedwongen een gelukkig leven op in Kempen'

'Maryia is een van meer dan 8 miljoen Oekraïniërs die hun eigen land gedwongen moesten verlaten, toen Rusland het binnenviel in februari 2022. Ze woonde met haar man in Marioepol en leed als net getrouwd stel een heel normaal leven. Ze hadden grootse plannen, samen een toekomst opbouwen, een carrière en kinderen in het land waar ze beiden zo van houden.

'Het liep anders. Vrijwel direct na de inval besloten ze samen om te vluchten naar België. Via diverse omwegen kwamen ze uiteindelijk terecht in onze regio, waar ze sindsdien wonen, geïntegreerd en gelukkig zijn.

Wij hebben Mariya ontmoet en gepraat over het leven dat ze hier heeft opgebouwd, wat ze moeilijk vindt, wat ze mist en haar hoop voor de toekomst.

Dank je wel Mariya dat je tijd voor ons hebt kunnen vrijmaken en ons een inkijkje in je leven wilt geven. En om maar direct te beginnen: Hoe vind je het om hier te wonen?

We vinden het heel erg fijn om hier in België te wonen. De mensen zijn ontzettend aardig en willen ons overal mee helpen. Desondanks zouden we natuurlijk liever in Marioepol wonen, maar dat is momenteel geen optie voor ons. We zijn jong en flexibel en proberen gewoon nu hier zo goed als het gaat een leven op te bouwen. Dit kan alleen als je integreert in de community. Dit betekent dat we beide direct de taal zijn gaan leren, wat niet makkelijk is! Maar we zijn hier nu ruim anderhalf jaar en het gaat redelijk goed. Gelukkig spreken we beide ook Engels en dat spreken de meeste mensen hier ook."

Wat doen jullie nog meer om te integreren?

"We hebben bewust tijd en energie gestoken om Belgische vrienden te maken. Zo leren we de cultuur beter kennen. Dit hebben we gedaan door buren aan te spreken, lid te worden van een sportclub en gewoon door een open houding te hebben. We hebben gelukkig ook Oekraïense vrienden hier. Het helpt om met gelijkgestemden dingen te delen, het maakt de heimwee wat minder.

En werk natuurlijk. Werk is heel belangrijk. Voor de taal, om vrienden te maken, om jezelf te ontplooien en uiteraard om in je levensonderhoud te voorzien. Dit was vorig jaar nog wat lastig, onder andere door de taal. Dit jaar hebben mijn man en ik beiden een fijne baan. Ik werk sinds enige maanden bij een casino in Antwerpen. Thuis werkte ik ook in de service industrie en dat ligt me wel en ik heb vorig jaar een tijdje remote gewerkt voor een online casino zonder vergunning, toen mijn Vlaams nog niet goed genoeg was. De stap naar een fysiek casino was dus niet zo groot en sloot mooi bij mijn ervaring aan. Het casino in Antwerpen heeft zowel veel internationale als lokale gasten en ik voel me daar helemaal op mijn plek. De collega’s zijn er hulpvaardig en gezellig. Mijn man werkt op het vliegveld in Zaventem en heeft het ook heel erg naar zijn zin. Onze banen helpen ons om ons hier thuis en gelukkig te voelen."

Wat vind je moeilijk hier en wat mis je?

"Ik vind natuurlijk de hele situatie in Oekraïne erg moeilijk en heel, heel erg triest. We missen onze vrienden en familie en zijn heel erg bezorgd. Veel mensen zijn ons ook ontvallen. Het is ook niet altijd even makkelijk om contact te hebben en dus maken we ons heel erg veel zorgen. De situatie is ook om moedeloos van te worden, alhoewel we wel positief proberen te blijven. We zijn jong en hebben zoveel dromen en dan gebeurt deze ellendige oorlog. We missen onze familie en vrienden het meest en we weten niet wanneer we ze weer kunnen zien.

Wat ik in het begin hier in België ook wel moeilijk vond, was alle administratie en de wet- en regelgeving. Alle procedures zijn best ingewikkeld om hier te kunnen wonen en werken en als je de taal dan niet spreekt is het moeilijk. De situatie was voor België natuurlijk ook best ingrijpend, zoveel mensen die uit Oekraïne ontvluchten en opgevangen moesten worden. Het was echt heftig. Gelukkig waren wij niet de enige in de situatie en we vonden dan ook veel steun bij elkaar."

Wat hoop je voor de toekomst?

"Ik hoop dat de oorlog snel ten einde komt. In de tussentijd houden we onze hoop klein en realistisch. Ik hoop dat ik carrière kan maken in m'n baan en dat we ook iets kunnen betekenen voor onze gemeenschap. We hebben zoveel hulp ontvangen van vele lieve mensen dat we hopen nu iets terug te kunnen doen. Mijn man en ik zijn daarom allebei op zoek naar vrijwilligerswerk hier in de buurt. Voor mijn man wordt dat waarschijnlijk iets met sport en voor mij met dieren. Hier willen we beide de komende winter mee beginnen. Verder zijn we hier echt heel gelukkig en willen dan ook iedereen bedanken die op ons pad is gekomen en ons geholpen heeft." (pp)